Vrijwilliger in hart en nieren
LOCHEM – Voor haar onuitputtelijke inzet bij meerdere sportorganisaties is Gerda Woestenenk genomineerd voor een penning voor sportvrijwilliger van het jaar. Een verrassing, zo zegt ze zelf, want voor haar voelt het als vanzelfsprekend om iets voor de gemeenschap te doen. “Als je tijd hebt, kun je ook iets nuttigs doen voor de maatschappij.”
Door Maxim Textor
Vrijwilligerswerk als tweede natuur
Wat begon als een enkele taak, groeide al snel uit tot een breed scala aan vrijwilligersactiviteiten. “Toen ik met pensioen ging, werd ik al snel gevraagd om te helpen bij het zwembad in Laren. Dat vond ik meteen leuk om te doen. Maar daarna kwam er steeds meer bij: bij LWC de Paaschberg, de wielerclub in Lochem en ook bij de ijsbaan,” vertelt ze. “Thuis maai ik gras, dus toen er iemand nodig was voor het maaien van de mountainbikeroute op de ijsbaan, dacht ik: dat kan ik hier ook wel doen.”
Naast haar vrijwilligerswerk is ze zelf ook fanatiek sporter. “Ik wandel graag, maar fietsen is echt mijn hoofdzaak. In de zomer fiets ik zeker drie keer per week, en in de winter minstens twee keer per week. Ik ben lid van de wielerclub in Lochem en sport graag samen met anderen.”
Het belang van vrijwilligers in de sport
Wat haar inzet extra bijzonder maakt, is de diversiteit aan organisaties waar ze zich voor inzet. De jury van de sportpenning waardeert haar brede betrokkenheid enorm. Maar voor haarzelf voelt dat niet als iets bijzonders. “Het is gewoon nodig. Zonder vrijwilligers kunnen veel sportfaciliteiten niet blijven bestaan. Een zwembad of een sportclub draaiende houden kost veel werk. Als dat allemaal betaald zou moeten worden, dan lukt het gewoon niet.”
Ze benadrukt hoe belangrijk vrijwilligers zijn binnen de sportwereld. “Je doet het nooit alleen, het is vaak een teamgebeuren. En dat maakt het ook nog eens gezellig. Bovendien leer je er veel van, over mensen, over de organisaties en hoe alles achter de schermen geregeld wordt.”
Een sportief en sociaal leven
Naast de serieuze kant van het vrijwilligerswerk is er ook ruimte voor humor en bijzondere momenten. Zo vertelt ze lachend over een anekdote binnen haar fietsclub. “Bij LWC de Paaschberg hebben we verschillende groepen met verschillende snelheden. Op een dag fietste iemand voor het eerst mee en volgde hij de route op zijn telefoon. Hij snapte er niks van dat wij een compleet andere route namen dan wat hij zag. Toen vertelde ik hem dat wij gewoon altijd een eigen route fietsen, wat langzamer en iets korter. Hij snapte er helemaal niks van, dat vond ik wel grappig.”
Voor haar is sport niet alleen fysiek, maar ook sociaal van grote waarde. “Sport geeft een goed gevoel, het is een uitlaatklep. Maar vooral samen sporten en de gezelligheid eromheen, zoals koffiedrinken na het fietsen, maakt het extra leuk. In het begin zei ik altijd: ik fiets alleen voor de koffie. Uiteindelijk groei je daar vanzelf in.”
Een oproep aan twijfelaars
Aan anderen die twijfelen om vrijwilligerswerk te gaan doen, heeft ze een duidelijke boodschap: “Gewoon proberen. Je kunt er altijd mee beginnen en je hoeft het niet alleen te doen. Je leert nieuwe mensen kennen en het geeft je veel terug. Het mooiste is dat anderen ervan kunnen genieten dat jij iets doet. Dat maakt het de moeite waard.”
Of ze na het ontvangen van de erepenning een stapje terugdoet? “Nee hoor,” lacht ze. “Zolang ik kan helpen, blijf ik dat gewoon doen. Want zonder vrijwilligers heb je niets meer.”
Gerda Woestenenk wordt in de bloemen gezet. Foto: Maxim Textor
