Voor opper-vrijwilliger Bert Boers is De Toekomst nu echt verleden tijd
LOCHEM – De Lochemse tafeltennissers van De Toekomst verliezen hun ´opper-vrijwilliger’. Na 11 jaar trouwe dienst neemt Bert Boers afscheid van de club die hem zo lief is. Om hem te bedanken werd hij uitgeroepen tot lid van verdienste. Ook de erepenning voor sportvrijwilliger van het jaar komt hem toe, zo bepaalde de Lochemse sportraad.
Door Tristan Fleerkate
Nieuwe toiletten, zonnepanelen, een nieuwe vloer, een herbouwde keuken: het zijn zomaar wat voorbeelden van projecten bij De Toekomst waar Bert Boers de afgelopen jaren de leiding in heeft genomen. Het rookhok van de Jan Wissinkhal werd een gezellige huiskamer, de gehandicaptentoiletten werden compleet gerenoveerd. Wanneer de kantine gebruikt wordt voor verkiezingen en vaccinaties is het Bert die klaarstaat om de sleutel te overhandigen.
Duizendpoot
“Sommige mensen weten van één ding heel veel, ik weet van heel veel dingen een beetje”, zo begint Boers zijn enorme inzet te verklaren. “Ik ben dan ook wel een soort duizendpoot, wat dit soort dingen betreft. Vanuit mijn werk als projectbegeleider had ik al wel ervaring met het maken en uitvoeren van dit soort plannen.”
Fouten
Anekdotes uit 11 jaar vrijwilligerswerk zijn er genoeg. Bert werd lid van de vereniging nadat hij deelnam aan ‘De Nacht van de Toekomst.’ Een evenement waarbij van 10 uur ‘s avond tot 5 uur ‘s ochtends gespeeld kon worden. “Daarbij werden ook de nodige borrels gedronken”, zo herinnert Boers zich nog. “Onderweg naar huis, ongeveer bij ForFarmers, ben ik zo de sloot ingefietst.”
Het kon hem er niet van weerhouden vaker terug te komen. Van tafeltennisser werd hij gebouwbeheerder, coördinator, (tijdelijk) voorzitter, ‘oliebol van het jaar’ én lid van verdienste.
Als klusvrijwilliger zag hij ook het nodige misgaan. Zo herinnert hij zich hoe ooit een een muur gesausd moest worden: “Daarvoor hadden we een steiger opgebouwd, met in het midden een grote emmer met 10 liter latex. Ik hoor ineens een kabaal, was die hele emmer naar beneden gekomen.” Hoewel bijna alles onder zat was er gelukkig genoeg over om het karwei af te maken.
Ook herinnert hij zich een voorval waarbij een toiletdeur 5 centimeter ingekort moest worden. De enthousiaste vrijwilliger die door Boers aan het werk gezet was had de klus echter niet helemaal begrepen: “Hij had de deuren aan de bovenkant afgezaagd.” Het gevolg: een deur die boven te kort was, en aan de onderkant nog steeds over de grond sleepte.
“Fouten maken kan en mag. Je werkt allemaal vrijwillig samen, dus dan heeft het geen zin om boos op elkaar te worden.” Na afloop van een klus moet het project immers met een gezellige borrel of barbecue afgesloten worden.
Afscheid
Voor Boers zelf is per 1 november De Toekomst verleden tijd geworden. Na 24 jaar in Nettelhorst verhuist de enthousiaste technicus naar het Twentse Vasse. “Mijn dochter start daar een horecaonderneming met appartementen. Een van die appartementen mag permanent bewoond worden, en dat gaan mijn vrouw en ik doen.” Een mooie kans om een steentje bij te dragen aan de plannen van hun dochter.
De Jan Wissinkhal is echter nog niet af, het werk is immers nooit af. Boers is trots op wat hij en de andere vrijwilligers in de afgelopen jaren hebben gecreëerd. Het bestuur zal hem missen, want iemand als Bert is eigenlijk onvervangbaar – nieuwe vrijwilligers mogen zich echter altijd melden, ook wanneer ze geen verstand van tafeltennis of klussen hebben.
“Ik heb het altijd met heel veel plezier gedaan, het was echt hartstikke tof om te doen.” Zo benadrukt Boers bij de uitreiking van de erepenning voor sportvrijwilliger van het jaar. Toch zet hij er nu echt een punt achter, toch? “Ja, een punt. Of misschien een heel klein kommaatje.”
Bron: Berkelbode dd. 31-10-24
